“Er was een balans“
"Niet omdat mensen in balans met de natuur leefden. Maar omdat mensen in balans met de natuur stierven.” — Hans Rosling
Nog vaak hoor je de stelling dat onze voorouders ooit ‘duurzaam’ leefden en dat wij die harmonie zijn kwijtgeraakt. Maar die romantische voorstelling klopt niet.
Vroeger werd er volop gekapt, werden bossen platgebrand om landbouwgrond te maken en verdwenen complete diersoorten onder invloed van de mens - denk aan de mammoet en talloze andere soorten tijdens het quaternaire uitstervingsevent.
De impact van mensen was er altijd al. Het verschil is dat die impact eeuwenlang begrensd bleef door iets heel basaals: kleine aantallen en hoge sterfte. Ziekte, honger en armoede hielden onze voetafdruk laag. Niet intrinsieke goedheid of een bijzondere harmonie met de natuur.
Nu zijn we met miljarden en hebben we de middelen om zowel enorme schade te veroorzaken als oplossingen te creëren. De vraag is niet of we terug kunnen naar een zogenaamd duurzaam verleden — dat heeft nooit bestaan.
De vraag is: hoe bouwen we nu systemen die wél duurzaam zijn? Hoe gebruiken we wetenschap, technologie en samenwerking om een echte balans te creëren tussen mens en natuur?
Deze post is geinspireerd door het geweldige werk van de wijlen Zweedse statisticus Hans Rosling: https://www.gapminder.org/